ΤΑ ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΜΕΣΑ
Οι τράπεζες καθυστερούν αδικαιολόγητα τις αναδιαρθρώσεις δανείων.
Αντί οι Τράπεζες να προσπαθούν να προσεγγίσουν τους δανειολήπτες έντιμα και καλόπιστα εξηγώντας τους με σαφήνεια τις λεπτομέρειες της αναδιάρθρωσης που προτείνουν,
Και
Αντί να δίνουν κίνητρα ελκυστικά μειώνοντας τα επιτόκια και περιορίζοντας άλλες χρεώσεις σε πραγματικά και ρεαλιστικά επίπεδα, απειλούν και εκβιάζουν, αυξάνουν τα επιτόκια και χρεώνουν διάφορα ποσά, τόσο αδικαιολόγητα και ¨ενοχλητικά¨ που στις περισσότερες περιπτώσεις εμποδίζουν και αποτρέπουν την εξεύρεση συμβιβασμού και αμοιβαία αποδεκτής λύσης.
Με τον πιο πάνω τρόπο συμπεριφοράς, κάτι που εύκολα διαπιστώνεται, είναι ότι οι Τράπεζες οδηγούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ανεξάρτητα του λόγου της μη εξυπηρέτησης τους, σε δικαστικές διαδικασίες αναμένοντας ότι θα εισπράξουν με τον ίσως μόνο τρόπο που απέμεινε, δηλαδή τις εκποιήσεις.
Αυτό θα είναι ολέθριο για τις Τράπεζες γιατί δεν θα έχουν εισροές (άμεσες) χρημάτων αλλά θα περιμένουν κάποια χρόνια, καθυστερώντας έτσι την αύξηση της ρευστότητας τους.
Πέραν τούτου είναι σίγουρο ότι θα εισπράξουν – αν και όταν γίνει τούτο – περίπου το 50% του νόμιμα οφειλόμενου ποσού.
Αν αυτός είναι ο σκοπός τους, διερωτόμαστε γιατί δεν μειώνουν από τώρα τα νομίμως οφειλόμενα από τους δανειολήπτες ποσά, ούτως ώστε να δώσουν γενναίο κίνητρο σ’ αυτούς για εξόφληση των οφειλόμενων. Κάποιοι μάλιστα θα ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν ακόμα και βασικές τους ανάγκες για να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους.
Έτσι, με βάση τα πιο πάνω είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη, οι τράπεζες να σταματήσουν να καθυστερούν το θέμα των αναδιαρθρώσεων. Οι δανειολήπτες δεν πρέπει να επιβαρύνονται οποιαδήποτε ποσά για την όποια καθυστέρηση στην αναδιάρθρωση των δανείων τους αφού είναι οι τράπεζες που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν καθυστέρηση, χρησιμοποιώντας ανέντιμους τρόπους και μεθόδους για να αυξήσουν το κέρδος τους.
Οφειλόμενη απάντηση στον Πρόεδρο του Συνδέσμου Τραπεζών κ. Μάριο Κληρίδη σε σχέση με τις δηλώσεις του για τα επιτόκια.
Ειδικότερα, ενώ όλοι στην Κύπρο συμφωνούν πως τα δανειστικά επιτόκια πρέπει να μειωθούν, οι Τράπεζες με αβάσιμα, υπεραπλουστευμένα (απλοϊκά) μα και φτωχά επιχειρήματα αρνούνται να συνεργαστούν, επιμένοντας στο βόλεμα που τους έδωσε η κρίση, το μνημόνιο, η κρατική στήριξη, η ανοχή της Κεντρικής Τράπεζας αλλά και της πολιτείας.
Το κέρδος των Τραπεζών είναι σήμερα υπέρμετρο, αφού δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο και χρεώνουν τους δανειολήπτες με πολύ ψηλό.
Το κύριο επιχείρημα τους, όπως το συνόψισε ο κ. Μάριος Κληρίδης εκ μέρους του Συνδέσμου Τραπεζών σε πρόσφατες δηλώσεις του(18/11/13) (- χαρακτηρίζοντας μάλιστα δύσκολο εγχείρημα την μείωση των δανειστικών επιτοκίων-) είναι η έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών εξ’ αιτίας του ότι (μεταφέρω κατά λέξη την δήλωση του):
(α) ο κόσμος έχει πάρει τα χρήματα του¨ (εννοεί απέσυρε ή αποσύρει τα λεφτά του) και
(β) Δεν εμπιστεύεται τις Τράπεζες. ¨
Καταλήγει δε λέγοντας ότι:
¨ ΕΤΣΙ μέχρι να επιστρέψουν αυτά τα χρήματα στο ¨Τραπεζικό Σύστημα¨ για να μπορούν να δανειστούν θα είμαστε κάπως εγκλωβισμένοι σε αυτό το περιβάλλον¨.
Λογικά θα αναμένετο από τις τράπεζες να πάψουν να φέρονται με τον ίδιο τρόπο όπως παλαιότερα. Δεν πρέπει να παραβλέπουν οι Τράπεζες ότι έκαναν πολλά κακά σ΄αυτό τον τόπο, δυστυχώς με την ανοχή των αρχών. Θυμίζουμε τις φούσκες του χρηματιστηρίου και των ακινήτων, τις δόλιες πωλήσεις αξιόγραφων και ξένου συναλλάγματος αλλά και την χειραγώγηση των επιτοκίων και γενικά της αγοράς.
Σχετικά με τις πιο πάνω θέσεις του Συνδέσμου Τραπεζών όμως τα εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν είναι δύο:
α) Αν οι Τράπεζες περιμένουν ότι θα διασφαλίσουν την ρευστότητα τους από την διατήρηση των υπερβολικά ψηλών επιτοκίων ή τις αυθαίρετες και καταχρηστικές χρεώσεις,
β) Αν περιμένουν ότι η εμπιστοσύνη θα επανέλθει και θα εισρεύσουν στα ταμεία τους χρήματα από καταθέσεις, επειδή προσφέρουν ψηλότερα συγκριτικά με άλλες χώρες της Ευρώπης καταθετικά επιτόκια.
<span style=”font-family: Arial;font-size:12px;”>Η απάντηση και στα δύο είναι ασφαλώς αρνητική. Είναι σίγουρο έτσι πως θα συνεχιστεί ο ¨εγκλωβισμός τους σ’ αυτό το περιβάλλον¨ με άμεσο κίνδυνο καταστροφής του χρηματοπιστωτικού μας σύστηματος.
Δυστυχώς η νοοτροπία των Τραπεζών συνεχίζει να είναι η ίδια. Τα παθήματα Δεν γίνονται μαθήματα. Σώσαμε τις τράπεζες για να σωθεί η Κύπρος. Τούτο όμως δεν θα συμβεί αν δεν αλλάξει άμεσα ο τρόπος που οι Τράπεζες αντιμετωπίζουν την κρίση. Θα πρέπει οι σημερινές τράπεζες να αποβάλουν το αμαρτωλό παρελθόν τους και να δείξουν έμπρακτα ότι άλλαξαν πρόσωπο και ότι το νέο τους πρόσωπο είναι διαφορετικό και διαχωρίζεται απ’ αυτούς που τους διοικούσαν πριν την κρίση.
Η έλλειψη ρευστότητας οφείλεται στους αλαζονικούς και αλόγιστους χειρισμούς εκείνων που διοικούσαν τις τράπεζες και διαχειρίζονταν τα λεφτά των ανυποψίαστων καταθετών. Στο τέλος δε, έκλεψαν τα λεφτά τους για να ανακεφαλαιοποιηθούν. Η εμπιστοσύνη του κοινού θα επανέλθει όταν οι Τράπεζες πείσουν ότι άλλαξαν τον τρόπο που διαχειρίζονται τα λεφτά που τους εμπιστεύεται το κοινό και ότι έκαναν κάθαρση. Όταν τιμωρήσουν δηλαδή εκείνους που ευθύνονται και ότι ΔΕΝ θα επιτραπεί να αναβιώσει η παλιά νοοτροπία.
Οι Τράπεζες πρέπει να εκμεταλλευθούν την αναδιάρθρωση των δανείων προχωρώντας σε τέτοιους σχεδιασμούς (ανάλογα με την περίπτωση) ούτως ώστε να περιορίσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στο ελάχιστο, δίδοντας κίνητρα στους δανειολήπτες να αρχίσουν άμεσα την αποπληρωμή των νόμιμα οφειλόμενων ποσών. Ήδη, υπάρχει καθυστέρηση από πλευράς Τραπεζών, πράγμα που δεν συμφέρει ούτε τις τράπεζες ούτε τους δανειολήπτες και πρέπει να τονισθεί ότι δεν δικαιολογείται γιατί είναι ανέντιμη, κακόπιστη και καταχρηστική η χρέωση οποιασδήποτε μορφής τόκων (π.χ. υπερημέριας) για την περίοδο της καθυστέρησης αυτής.
Εκείνο που ζητείται από τις Τράπεζες δεν είναι να χαρίσουν ολικώς ή μερικώς εκείνα που δάνεισαν. Απλά τους ζητείται να περιορίσουν προσωρινά το κέρδοςτους, προχωρώντας ΑΜΕΣΑ σε ουσιαστική μείωση των επιτοκίων, παράλληλα με ελκυστικούς σχεδιασμούς αναδιάρθρωσης, δίδοντας με αυτό τον τρόπο κίνητρο αλλά και δυνατότητα στους δανειολήπτες να αρχίζουν να πληρώνουν. Τώρα βρίσκονται όλα στην αποτελμάτωση. Επιβάλλεται άμεση επανεκκίνηση. Δεν μπορεί όλοι να υποφέρουν από την κρίση, δεν μπορεί ούτε είναι ανεχτό να μειώνονται τα έσοδα όλων αλλά και η αξία της περιουσίας τους και οι Τράπεζες να επιμένουν να μην έχουν κόστος. Έκαναν λάθη, για τα οποία πρέπει να πληρώσουν, αντ’ αυτού όμως, πλήρωσαν και πληρώνουν άλλοι γι’ αυτά τα λάθη.
Έτσι οι Τράπεζες πρέπει με γενναίες και ορθολογιστικές αποφάσεις να δώσουν τις λύσεις εκείνες που επιβάλλουν οι περιστάσεις και η σημερινή πραγματικότητα, αλλά και που θα οδηγήσουν σε θετική κινητικότητα τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, να ανακουφίσουν τους δανειολήπτες και να αποτραπούν οδυνηρές και ίσως καταστροφικές και για τα δύο μέρη συνέπειες αλλά και για την οικονομία γενικότερα. Γι’ αυτό τον σκοπό συντάχθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή κώδικας συμπεριφοράς για τις αναδιαρθρώσεις.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και μόνο έτσι:
α) Θα αρχίσει να επανακτάται η εμπιστοσύνη του κοινού.
β) Θα αρχίσει εισροή χρημάτων στις τράπεζες, αυξάνοντας την ρευστότητα τους.
γ) Θα αποφευχθεί αναγκαστικό κούρεμα των ποσών που οφείλονται νόμιμα (μικρό ή μεγάλο) που στο τέλος της ημέρας είναι σίγουρα ότι θα είναι επέλθει όταν σε λίγα χρόνια αρχίσουν οι εκποιήσεις, αφού στο τέλος θα εισπράξουν πολύ λιγότερα από εκείνα που νόμιμα δικαιούνται.
Αν δεν γίνει άμεσα αυτό, οι Τράπεζες και οι δανειολήπτες θα αρχίσουν δικαστικούς αγώνες όπου μέσα απ’ αυτούς οι Τράπεζες θα οδηγηθούν σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια αφού:
α) Θα καθυστερήσει η έναρξη της εισροής χρημάτων στα ταμεία τους για άγνωστο χρόνο.
β) Η δικαστική απόφαση θα περιορίσει τα ποσά που διεκδικούν οι τράπεζες στα νόμιμα, που είναι το κεφάλαιο που δάνεισαν πλέον ο αρχικά συμφωνηθείς τόκος, αφού οι υπερχρεώσεις οποιασδήποτε μορφής δεν θα γίνουν δέκτες από τα Δικαστήρια.
γ) Θα υπάρξει περαιτέρω καθυστέρηση στην εκτέλεση της απόφασης ανάλογα με τον τρόπο εκτέλεσης που θα διαλέξει η Τράπεζα.
δ) Θα υπάρξει ούτως ή άλλως μείωση του ποσού των δόσεων που θα διαταχθεί ο Δανειολήπτης να καταβάλλει, αφού θα προσαρμοστεί ανάλογα με τις εισοδηματικές του δυνατότητες.
ε) Αν προωθηθεί αναγκαστική εκποίηση ακινήτων του δανειολήπτη, τότε εκτός της καθυστέρησης θα επέλθει αναγκαστικό κούρεμα του εξ αποφάσεως χρέους, αφού με βάσει τα όσα όλοι οι ειδικοί προβλέπουν το προϊόν πώλησης από τέτοια διαδικασία θα περιοριστεί γύρω στο 50% της πραγματικής αξίας του ακινήτου.
στ) Αν η Τράπεζα προωθήσει ¨πωλήσεις¨ δανείων ή δικαστικών αποφάσεων θα εισπραχθούν λιγότερα του 50%.
Από την άλλη οι δανειολήπτες σίγουρα θα βρεθούν σε καλύτερη θέση απ’ ότι είναι τώρα αφού:
(α) Θα διεκδικήσουν με πολύ καλές πιθανότητες επιτυχίας αφαίρεση όλων των υπερχρεώσεων που τους επέβαλαν και επιβάλλουν οι Τράπεζες ανέντιμα, αυθαίρετα και αδικαιολόγητα.
(β) Θα διεκδικήσουν να αποδοθεί στην Τράπεζα η ευθύνη που της ανήκει (ανάλογα με την περίπτωση), με πρακτικό αποτέλεσμα την μείωση του ποσού που δανείστηκαν, κατά το ποσοστό του κινδύνου που ανέλαβε η Τράπεζα χορηγώντας το δάνειο αλλά και για την ευθύνη που της αναλογεί για το ότι μείωσε την αξία της περιουσίας αλλά και της εισοδηματικής δυνατότητας του δανειολήπτη εξ αιτίας των χειρισμών που έγιναν τόσο κατά την χορήγηση του δανείου όσο και για την μεγάλη συμμετοχή της στην κρίση. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Μείωση του ποσού που δάνεισαν.
(γ) Θα διεκδικήσει με πολλές πιθανότητες επιτυχίας αποπληρωμή του οποιουδήποτε νόμιμα οφειλόμενου ποσού με δόσεις ανάλογα με τις σημερινές εισοδηματικές δυνατότητες τους.
(δ) Πιθανόν να μπορούν να διεκδικήσουν αποζημιώσεις αν με τους χειρισμούς της η τράπεζα ζημίωσε την επιχείρηση του δανειολήπτη ή αν συνέλαβε κατ’ άλλο τρόπο σε ζημιές που υπέστει ο δανειολήπτης.
(ε) Θα διεκδικήσει με διάφορους τρόπους σύμφωνα με τις νόμιμες διαδικασίες διασφάλιση της ακίνητης περιουσίας του.
Είναι λοιπόν αδήριτη ανάγκη να συνειδητοποιήσουν οι Τράπεζες ότι είναι προς το συμφέρον τους (άμεσα και μακροχρόνια) να δώσουν ικανοποιητικές λύσεις μέσω των αναδιαρθρώσεων ΤΩΡΑ.
Αν δεν υπάρξει ανταπόκριση θα πρέπει να επέμβει η πολιτεία, που με διάφορους τρόπους θα εξαναγκάσει τις Τράπεζες να προσαρμοστούν με τις σημερινές συνθήκες και δεδομένα, αφού πλέον θα κινδυνεύσει άμεσα η εθνική οικονομία.
ΟΙ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ ΔΙΔΟΥΝ ΠΙΣΤΩΣΗ ΛΙΓΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΚΟΜΑ.