Παραθέτουμε πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που απαντά σε προδικαστικό ερώτημα που τέθηκε από Βελγικό Δικαστήριο επί θεμάτων που άπτονται της προστασίας καταναλωτών:
Υπόθεση υπ’ αριθμό C-58/18 της 6ης Ιουνίου 2019
Κατόπιν προδικαστικής παραπομπής του Βελγικού Ειρηνοδικείου Καντονίου του Visé, το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αποφάσισε ότι:
1) Το άρθρο 5, παράγραφος 6, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη της κύριας δίκης, η οποία επιβάλλει στους πιστωτικούς φορείς ή στους μεσίτες πιστώσεων την υποχρέωση να αναζητούν, στο πλαίσιο των συμβάσεων πιστώσεων που συνήθως προσφέρουν, το καταλληλότερο είδος και ύψος πίστωσης, λαμβανομένης υπόψη της οικονομικής κατάστασης του καταναλωτή κατά τον χρόνο σύναψης της σύμβασης και του σκοπού της πίστωσης.
2) Το άρθρο 5, παράγραφος 6, και το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/48 έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη της κύριας δίκης, η οποία επιβάλλει στον πιστωτικό φορέα να μη συνάπτει τη σύμβαση πίστωσης εάν δεν μπορεί ευλόγως να εκτιμήσει, κατόπιν του ελέγχου της πιστοληπτικής ικανότητας του καταναλωτή, ότι ο τελευταίος θα είναι σε θέση να τηρήσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την προτεινόμενη σύμβαση.
ΣΥ.ΠΡΟ.ΔΑ.Τ.